Ineens is het zover. Je kind laat de veilige omgeving van de basisschool achter en vliegt uit naar het voortgezet onderwijs. Voor veel ouders en kinderen voelt dit als een grote stap, en voor ouders en kinderen waar Diabetes type 1 in het spel is helemaal! Ineens heb je niet meer die vaste leraar die alles goed begreep. Hoewel de overstap naar het voortgezet onderwijs natuurlijk een heel tof moment is, kan het ook stress opleveren. Zeker het eerste jaar is de zoektocht naar de juiste manier van Diabetes management op de middelbare school een zoektocht. Gelukkig hoef je dat niet alleen te doen, want net als op de basisschool heeft ook de middelbare school de plicht om leerlingen met een chronische ziekte goed te ondersteunen.

Warme overdracht van oude naar nieuwe school
Het middelbare school avontuur begint al in groep 8. Samen met je kind maak je de keuze voor een nieuwe school op basis van het cito-advies. Voor kinderen met een chronische ziekte komt er nog meer om de hoek kijken. Want, hoe gaat een nieuwe school om met kinderen die zorg met zich meebrengen? Ga er over in gesprek met de leraar van de basisschool. Welke ervaringen kennen zij van oud-leerlingen? Wat wil je dat de leraar sowieso meeneemt in het overdrachtsgesprek?

Wij kozen er bijvoorbeeld zelf voor om niet het cito-advies 1 op 1 over te nemen. Mijn dochter had havo / vwo advies, terwijl haar beste vriendin (die haar en haar ziekte door en door kent) vmbo / havo advies had. We hebben daarop, met ondersteuning van de basisschool, met de nieuwe school de afspraak gemaakt dat mijn dochter niet in de havo / vwo klas terecht zou komen, maar in de vmbo / havo klas, samen met haar beste vriendin. Dit voelde voor mijn dochter, en ook voor ons, als de meest fijne en vertrouwde optie.

Vraag de school om contact met de zorg coördinator
Voordat het nieuwe schooljaar begon heb ik contact gehad met de zorg coördinator. Je zou dit zelf ook al kunnen doen in aanloop naar de keuze voor een school. Vraag naar de ervaringen met leerlingen die Diabetes type 1 hebben. Hoe gaat de school hier mee om? Neem dit mee in de keuze voor een school.

Wees proactief als de school dat niet is
Zodra er een afwijkende activiteit is, dan app ik met de mentor om te vragen hoe de dag er precies uit gaat zien en om aan te geven wat op die dag belangrijk is voor mijn dochter. Eigenlijk mag je verwachten dat dit ook andersom actief gebeurd, maar onze ervaring is dat dat op de middelbare school minder goed gaat dan op de basisschool. Loopt het niet helemaal lekker? Schakel dan de zorg coördinator in voor hulp, daar zijn ze voor. Hij / zij gaat dan met de mentor in gesprek (eventueel samen met jou en je kind) om uit te leggen hoe school de mentor kan ondersteunen, zodat de mentor je kind beter kan ondersteunen.

Ditzelfde gesprek kan bijvoorbeeld ook plaatsvinden met de gymleraar. Want gym is best wel een ingewikkelde activiteit als je als brugger ineens zelf om heel veel moet denken. Mijn dochter moet bijvoorbeeld in de pauze naar het veld fietsen, omkleden en na de pauze direct klaar staan voor gym. Ze voelt daarin veel druk, en spring wel eens met een hypo op de fiets. Door samen met de gymleraar en de zorg coördinator in gesprek te gaan kun je deze druk wegnemen. Zelfs als de gymleraar zelf geen druk legt op je kind, kan je kind toch voelen dat het snel, snel, snel moet om aan de “normale” norm te voldoen. In dit soort gesprekken kunnen jullie je kind mentaal ondersteunen en het zelfvertrouwen geven om “anders” te mogen zijn.

Zorgprotocol en extra maatregelen bij hypo’s en hypers
Net als met de basisschool stel je ook met de middelbare school en zorgprotocol op. Je kind heeft ook recht op extra maatregelen, bijvoorbeeld:
– Altijd mogen eten / drinken in de les (suiker bij hypo / water of koolhydraatvrij drinken bij hyper).
– Altijd extra naar de wc mogen bij een hyper (want, dan moet je vaker plassen)>
– Altijd een les mogen onderbreken om bij te komen van een hypo op een rustige plek. Voor de veiligheid samen met een buddy.
– Extra tijd bij toetsen of proefwerken in geval van een hypo of hyper.
– Altijd de pomp mogen bedienen tijdens de les (ook als dit bijv. piept -> jammer dan, niks aan te doen) en een telefoon op tafel om metingen te kunnen checken.
– Meer tijd hebben om naar activiteiten buiten school te fietsen. Omdat er eerst gecheckt, en mogelijk gegeten moet worden voordat de leerling op de fiets kan stappen (altijd fietsen met een buddy, voor de veiligheid!).
– Toetsen herkansen als er tijdens de toets zichtbaar een hypo / hyper heeft plaatsgevonden.

Uit de praktijk: het gaat niet altijd meteen goed
Door een wisseling in zorg coördinator en mentor hebben wij in het eerste deel van het schooljaar weinig begeleiding vanuit school gehad. We probeerden zelf proactief met school te communiceren, maar het leek op de een of andere manier niet goed aan te komen. Zo vroeg ik een leraar om op mijn dochter (nog maar 12 jaar) te letten tijdens een lange fietstocht met school (17 km heen / 17 km terug) en hoorde dat hij zelf op zijn elektrische fiets vooraan had gereden, terwijl mijn dochter hem met haar gewone fiets niet kon bijhouden. Ook tijdens de activiteit was er geen aandacht voor hoe ze zich voelde. Ze belde me tijdens de activiteit huilend op omdat ze veel te hoog zat, nadat ze tijdens het fietsen veel te laag was gegaan en veel te veel had gegeten om de hypo op te lossen omdat ze snel weer bij de groep wilde fietsen en niet alleen achter wilde blijven. Ik heb daarop tijdens de activiteit de leraar gebeld en hij beloofde er beter op te letten. Maar achteraf bleek er heel weinig toezicht op mijn dochter te zijn geweest.

Toen de mentorgesprekken op de planning stonden, werden alleen leerlingen / ouders opgeroepen die wat extra aandacht nodig hadden. Hoewel wij hadden verwacht hiervoor te worden opgeroepen, vond de mentor dat helemaal niet nodig. “Gaat toch prima?” was het argument.

We hadden daardoor het idee dat wij misschien wel “te” bezorgd en “te” betrokken waren bij mijn dochter. Dat we iets vroegen van school wat helemaal niet hoorde. Het gaf maandenlang behoorlijk veel stress, wat we vooral niet te veel aan de buitenwereld wilden laten zien omdat “het wel aan ons zou liggen.”

Na de herfstvakantie nam er ineens een nieuwe zorg coördinator contact op om te horen hoe het ging, en om even te bespreken of we gewoon verder konden zoals afgesproken met de oude zorg coördinator of dat we nieuwe afspraken wilden maken. Ik wist niet wat ik hoorde! Ik legde uit hoe mijn gevoel op dat moment was, en het werd meteen duidelijk dat er iets niet goed was gegaan tussen school / de zorg coördinator, de mentor en ons. Normaalgesproken had school ons veel meer en actiever kunnen begeleiden. Precies op diezelfde dag viel het informatiepakket van “Zorgeloos met Diabetes naar school – de voorgezet onderwijseditie” op de deurmat en ook daar las ik allerlei dingen in die wij graag eerder hadden willen weten. Dat had ons veel stress gescheeld tijdens deze eerste spannende brugklasperiode.

Wil je goed voorbereid zijn op de overgang van de basisschool naar de middelbare school? Vraag dan tijdig het gratis pakket “Zorgeloos met Diabetes naar school – de voortgezet onderwijseditie” aan zodat jij en je kind beter inzicht krijgen over wat jullie wel / niet van school kunnen verwachten. Vandaag nog doen! https://www.zorgeloosmetdiabetesnaarschool.nl/ouders-1/jouw-kind-met-diabetes-het-voortgezet-onderwijs