Een van de vragen die mensen als eerste stellen als ze horen dat mijn dochter diabetes heeft, is: “Hoe wist je dat ze suikerziekte had? Wanneer gingen jullie er mee naar de dokter?” En dat is een hele logische vraag. Want hoe weet je nou dat je een onzichtbare ziekte hebt? Welke signalen zijn er? Wanneer moet je naar de dokter?

Wij hadden het geluk dat mijn dochter, dankzij een goed oplettende moeder van een vriendinnetje, zelf aangaf dat ze zich niet goed voelde. Ik vond haar zelf ook al weken “anders” doen, maar had de link met Diabetes niet meteen gelegd. Soms worden de signalen niet op tijd herkent en komt een patiënt in coma in het ziekenhuis aan. Dus, wil je weten hoe je Diabetes herkent? In dit artikel lees je er meer over.

Het begon met een appje van mijn dochter toen ze bij haar vriendinnetje speelde:

Plotseling heel veel meer dorst hebben dan normaal is een van de bekendste symptomen van diabetes. Achteraf herkenden we ook andere symptomen. Mijn dochter was bijvoorbeeld een paar kilo afgevallen (ach, ze is gewoon in de groei), maar ze deed ook echt raar. Als er iemand aanwezig is in huis dan is het mijn dochter wel. Altijd heel luidruchtig. En ineens was ze veranderd in een dood vogeltje. Ze wilde zelfs niet meer met haar vrienden spelen! Ze zei wel dat ze zich goed voelde, maar achteraf gezien voelde ze zich helemaal niet goed.

Dit zijn alle symptomen op een rijtje:

Als je een keertje last hebt van een van deze dingen, dan betekent dat niet automatisch dat je diabetes hebt. Maar als je deze klachten, of een deel van deze klachten plotseling krijgt dat is het verstandig om aan de bel te trekken bij de huisarts. Echt; liever een keer te veel dan een keer te weinig. Want ook al ken je misschien niemand met Diabetes Type 1, of denk je dat het zo’n vaart niet zal lopen: In Nederland hebben ongeveer 100.000 mensen diabetes type 1, waaronder ongeveer 7000 kinderen. En elk jaar komen daar veel nieuwe patiënten bij.

Wat gaat de huisarts doen?
Meestal is het voor de dokter makkelijk om met een kleine test vast te stellen of je mogelijk diabetes hebt. Hij hakt even je duim er af en…. nee hoor, grapje. De dokter geeft je met een apparaatje een klein vingerprikje, zodat er een druppeltje bloed uit je vinger komt. Klinkt eng, maar dat is het echt niet. Sommige kinderen voelen het een beetje, maar het doet niet veel pijn. Dit druppeltje doet hij op een klein papieren staafje en dat gaat in een ander meetapparaat. Op dit apparaatje kan de dokter een getal lezen. Bij mijn dochter was dat getal 23 en dat is veel te hoog. De dokter wist daardoor meteen dat er wat er aan de hand was. We mochten naar huis gaan en werden later op de ochtend gebeld dat we naar het diabetescentrum voor kinderen mochten komen. Daar zijn ze super gespecialiseerd in diabetes en kunnen ze je goed helpen. Er zijn in Nederland een aantal diabetescentra speciaal voor kinderen. Deze centra zijn bekend onder de naam Diabeter. Als je daar in de buurt woont dan verwijst de huisarts je daarnaar toe. Als je ver van zo’n centrum af woont dan ga je vaak naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.

Als bij het ziekenhuis blijkt dat de diagnose Diabetes type 1 wordt gesteld dan is dat vaak als een donderslag bij heldere hemel. Ook al ga je (weet ik uit ervaring) onmiddellijk in de overlevingsstand, neem als gezin de tijd om deze eerste klap te verwerken. Er gaat veel op je af komen. De rest van de wereld moet maar even wachten.

* We zijn Lilliana, de moeder van Lyla haar vriendinnetje, eeuwig dankbaar voor haar “bemoeienis” (zoals ze het zelf noemt) en het feit dat ze Lyla bleef aanmoedigen om ons te vertellen dat er echt iets niet in de haak was. Herken je de symptomen bij een kind dat je kent? Help mee om het onder de aandacht van de ouders te brengen.